ZALECENIA DOTYCZĄCE ZASAD REDAGOWANIA ROZPRAW DOKTORSKICH W SUM

Praca powinna być zredagowana bez zarzutu pod względem stylistycznym, zgodnie z obowiązującą pisownią, mianownictwem oraz niniejszym regulaminem. Skróty należy wyjaśnić w tekście w miejscu, w którym pojawiają się po raz pierwszy. Zaleca się używanie czcionki Arial lub Times New Roman o wymiarze 12 z zachowaniem 1,5-wierszowego odstępu między wierszami.

Elementy składowe doktoratu:  

1. Karta tytułowa
2. Spis treści
3. Wykaz skrótów
4. Wykaz tabel i rycin (wykres lub fotografię określa się słowem rycina)
5. Tekst pracy
6. Piśmiennictwo
7. Streszczenie (polskie i angielskie)

Ad. 1.

Pierwsza strona karty tytułowej powinna zawierać w kolejności następujące dane: 

• autor: imię i nazwisko
• tytuł pracy (bez kropki na końcu)
• podtytuł: Rozprawa na stopień doktora nauk … (podać właściwy)
• promotor: tytuł lub stopień naukowy, imię i nazwisko
• pełna nazwa uczelni, wydziału, katedry i kliniki (zakładu)
• rok obrony

Na odwrocie strony tytułowej należy podać: w części górnej – adres służbowy autora rozprawy wraz z adresem poczty elektronicznej (email), w części dolnej – imiona i nazwiska (wraz z tytułami lub stopniami naukowymi) oraz miejsca pracy recenzentów.

Ad 2.

Spis treści powinien charakteryzować się jasnym i logicznym podziałem doktoratu na części, rozdziały itp. Tytuły poszczególnych rozdziałów muszą w jasny sposób określać ich treść.

Ad. 3.

Wykaz skrótów obejmuje listę (w porządku alfabetycznym) wszystkich skrótów użytych w pracy, z podaniem (po myślniku lub średniku) ich pełnych nazw. Dopuszcza się skróty anglojęzyczne w przypadku, gdy nie ma uznanego odpowiednika w mianownictwie polskim.

Ad. 4.

Wykaz tabel i rycin obejmuje opisy ponumerowanych kolejno tabel, rycin, ewentualnie innych materiałów pomocniczych (tabele numeruje się cyframi rzymskimi, ryciny – arabskimi). Zamieszczone w pracy wykresy lub fotografie określa się jako ryciny. W tytule ryciny oraz w tekście pracy można natomiast posługiwać się terminem: „wykres (fotografia) zamieszczony (a) na rycinie”.

Ad. 5

Tekst pracy powinien zostać podzielony na 6 rozdziałów, tj. Wstęp, Założenia i cele pracy, Materiał i metody, Wyniki, Dyskusja oraz Wnioski. Zaleca się pisanie każdego rozdziału od nowej strony.

W celu uściślenia terminologii lub przekazania dodatkowych informacji, zmierzających do bliższego wyjaśnienia omawianej problematyki, można stosować przypisy objaśniające. Przypisy te umieszcza się u dołu tej samej strony tekstu, do którego się odnoszą (oddziela się je od tekstu poziomą linią). Przypisy oznacza się kolejną literą alfabetu (indeks górny).

W przypadku wsparcia finansowego pracy należy wskazać jego źródło.

Przypisy bibliograficzne (numery cytowanych prac) powinny być umieszczone w nawiasach kwadratowych. W przypadku ważnych dla przeprowadzonych badań cytowań można wyjątkowo powołać się na nazwisko pierwszego autora (bez imienia), a w nawiasie podać odpowiedni numer z listy piśmiennictwa np. według Kokota i wsp. [8].

Przestrzega się przed przepisywaniem całych fragmentów tekstu z innych prac (plagiat). Wykorzystanie rycin lub tabel pochodzących z innych prac (także z Internetu) wymaga uzyskania pisemnej zgody autora (autorów) na ich publikacje. 

Wstęp zawiera najważniejsze informacje dotyczące aktualnego stanu wiedzy na temat omawianego w pracy problemu.

W rozdziale Założenia i cele pracy należy w możliwie zwięzłej formie określić hipotezę badawczą, cel (cele) pracy oraz wymienić najważniejsze pytania, na które mają odpowiedzieć planowane badania.

W części Materiał i metody powinno się zamieścić wyczerpujące informacje o liczbie osób lub zwierząt laboratoryjnych poddanych badaniom. Liczby te muszą być zgodne z przedstawionymi w tabelach lub na rycinach. Należy przedstawić demograficzną charakterystykę badanych (np. wiek, płeć) oraz określić kryteria włączenia i wyłączenia do/z badań. W przypadku badań interwencyjnych należy scharakteryzować wyznaczniki oceny końcowej oraz opisać reguły randomizacji, zaślepienia i wyłączenia z badań w trakcie ich trwania. Należy podać informację o zatwierdzeniu projektu pracy przez odpowiednią komisję etyczną lub bioetyczną.

Dokładność opisu powinna umożliwiać ewentualne odtworzenie doświadczeń, przede wszystkim w zakresie sposobu rekrutacji badanych, ocenianych parametrów, metod ich pomiaru oraz instrumentów badawczych. Szczególnie precyzyjnie należy opisywać metody, które autor pracy wprowadził po raz pierwszy. Opis metod stosowanych przez innych autorów powinien zostać opatrzony odpowiednim przypisem bibliograficznym. Leki i inne substancje chemiczne powinny zostać precyzyjnie określone, łącznie z nazwą generyczną, dawką i drogą podania. Opis metod analizy statystycznej powinien być na tyle dokładny, by można było zweryfikować wyniki obliczeń i ich wartość statystyczną.

Wyniki powinny być przedstawiane w tabelach i na rycinach w logicznej kolejności. Należy zadbać o to, by w tekście odwoływać się do poszczególnych tabel i rycin. Pomiary długości, wysokości, masy ciała i objętości należy wyrażać w jednostkach metrycznych (metry, kilogramy, litry) lub ich przelicznikach dziesiętnych. Temperaturę należy wyrażać w stopniach Celsjusza, a ciśnienie krwi w milimetrach słupa rtęci. Wszystkie wartości wyrażające stężenia związków chemicznych muszą być podane w jednostkach systemu SI (International System of Units). Wartości wyrażone w jednostkach alternatywnych i nienależących do układu SI można podać w nawiasie.

Nie należy przedstawiać tych samych danych jednocześnie w tabelach i na rycinach. Nie należy też opisywać całej zawartości tabel, szczególnie, jeśli dane nie mają istotnego znaczenia dla wniosków płynących z pracy. Tabele muszą być jasno skonstruowane, czyli wystarczająco objaśnione przez układ i tytuł (nad tabelą) oraz legendę (pod tabelą). Tytuły i objaśnienia (legenda) w przedstawionym porządku są również niezbędne dla opisania rycin. Zaleca się umieszczanie tabel i rycin w pobliżu informacji tekstowych, których są ilustracją. W wyjątkowych sytuacjach tabele i ryciny można umieścić na końcu pracy (za streszczeniami). 

W części Dyskusja (omówienie wyników) należy skoncentrować się na nowych i/lub ważnych aspektach pracy. Należy unikać powtarzania fragmentów tekstu zawartego w rozdziale Wyniki. Dyskusja służy konfrontowaniu własnych wyników z wynikami uzyskanymi przez innych badaczy. Należy przedstawić interpretację uzyskanych wyników oraz wytłumaczyć źródła ewentualnych różnic między wynikami własnych i innych badań. Dyskusja powinna zawierać część poświęconą praktycznym implikacjom publikacji, jak również służyć przedstawieniu zalet i ograniczeń własnej pracy.

Wnioski muszą w sposób bezpośredni wiązać się z celem pracy. Powinny one stanowić próbę formułowania nowych hipotez lub praktycznych zaleceń. Należy bezwzględnie unikać dosłownego powtarzania danych przedstawionych wcześniej w rozdziale Wyniki , a także redagowania wniosków, które nie mają pełnego poparcia w uzyskanych wynikach oraz nie pozostają w związku z wcześniej określonymi celami pracy.

Ad. 6.

Piśmiennictwo powinno zawierać wszystkie ważne dla rozprawy pozycje literaturowe. Większość pozycji piśmiennictwa powinna dotyczyć ostatnich 5 lat, a ich ogólna liczba nie powinna przekraczać 120 pozycji. Wykaz piśmiennictwa powinien być ułożony według kolejności cytowania w tekście (nie w porządku alfabetycznym).

W pracach zbiorowych, w których liczba autorów nie przekracza 6 należy wymienić wszystkich autorów. W przypadku większej liczby autorów wymienia się pierwszych trzech, uzupełniając opis skrótem i wsp. (dla pozycji anglojęzycznych et al. ). Nie należy umieszczać znaków interpunkcyjnych po inicjałach imion autorów ani po tytule lub oficjalnym skrócie tytułu czasopisma. Tytuł musi być podany w oryginalnym języku publikacji. Należy podać rok, tom (wolumin) oraz pierwszą i ostatnią stronę artykułu. Dla czasopism, w których numeracja stron prowadzona jest oddzielnie dla każdego zeszytu, należy podać jego numer. Informacji nie publikowanych nie należy umieszczać w zestawieniu piśmiennictwa, lecz opatrzyć uwagą w nawiasach (informacja osobista) w tekście pracy. Cytowanie streszczeń z konferencji naukowych opublikowanych w zeszytach zjazdowych lub regularnych pismach medycznych należy ograniczyć do minimum. Należy unikać zamieszczania w spisie piśmiennictwa stron internetowych nie będących odpowiednikiem czasopisma naukowego. Książki i podręczniki powinny być wykorzystywane w dysertacji doktorskiej jako pozycje literaturowe tylko w uzasadnionych przypadkach.

Przykłady prawidłowego zapisu artykułu, książki, rozdziału w książce, doniesienia zjazdowego, pracy doktorskiej oraz artykułu w formie elektronicznej:

Artykuł standardowy:

Lahita R, Kluger J, Drayer DE, Koffler D, Reidenberg MM. Antibodies to nuclear antigens in patients treated with procainamide or acetylprocainamide. N Engl J Med 1979; 301: 1382-1385.

Książka:

Kaiser H. Praktyczna kortyzonoterapia. Warszawa: PZWL; 1991.

W przypadku autora/autorów w roli redaktora/redaktorów

Norman IJ, Redfern SJ, ed. Mental Heath care for elderly people. New York: Churchill Livingstone; 1996.

W przypadku książki polskiej skrót ed. należy zastąpić skrótem red./

Rozdział w książce:

Phillips SJ, Whisnant JP. Hypertension and stroke. [In:] Laragh JH, Brenner BM, ed. Hypertension: pathophysiology, diagnosis and management. 2 nd ed. New York : Raven Press; 1995: pp. 465-478.

Religa Z. Przeszczepy serca oraz serca i płuc u dzieci. [W:] Skalski JH, Religa Z, red. Kardiochirurgia dziecięca. Katowice: Wydawnictwo Naukowe Śląsk; 2003: t. II, str. 384-401.

Doniesienie zjazdowe:

Martinelli AL., Brown D, Dusheiko GM. Correlation between the levels of HCV RNA in serum and liver of patients with chronic hepatitis C (abstract). J Hepatol 1995; 23, suppl. 1: 175.

W przypadku polskiego doniesienia zjazdowego słowo abstract należy zastąpić słowem streszczenie

Praca doktorska:

Jędrusik J. Ośrodkowe efekty wegetatywne tyreoliberyny: wpływ na układ krążenia i oddychania u szczurów. Rozprawa doktorska. Śląska Akademia Medyczna, Katowice, 1991.

Artykuł w formie elektronicznej:

Drayer DE, Koffner D. Factors in the emergence of infectious diseases. Emerg Infect Dis 1995; Jan-Mar, 1(1). URL: http://www.cdc.gov/ncidod/EID/eid.htm [wydruk u autora]

Ad.7.

Streszczenie – polskie i angielskie (abstract) należy umieścić na końcu pracy.

Streszczenie powinno być zwięzłym przedstawieniem założeń teoretycznych leżących u podłoża pracy (Background), obiektu badań i zastosowanej metodologii (Material and Methods), wyników (Results) i wniosków (Conclusions). Powinno stanowić autonomiczną część rozprawy, tzn. nie może zawierać nie objaśnionych skrótów ani odwoływać się do tekstu pracy. Zaleca się ograniczenie streszczenia do 250 słów.

Pod streszczeniem należy umieścić słowa kluczowe – polskie i angielskie (key words) w liczbie 2–7, zgodne z wykazem haseł MeSH (Medical Subject Headings), które dostępne są w bazie Medline (tezaurus) lub na stronach http://www.nlm.nih.gov/mesh/MBrowser.html, http://slownik.mesh.pl

Dodatkowe informacje uzyskać można w Bibliotece Głównej pod adresem e-mail:
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. lub w Dziale informacji Naukowej tel 32 208 3520.

Uwaga:

Streszczenie pracy doktorskiej (w jęz. polskim i angielskim), zawierające max. 1000 znaków tj. około pół strony maszynopisu, należy przesłać w formie elektronicznej do Biblioteki Głównej na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Streszczenie zostanie zamieszczone w bazie rejestrującej prace doktorskie SUM. Kopię wysłanego e-maila należy złożyć w Dziekanacie, przy odbiorze zaświadczenia o nadaniu stopnia doktora.

Opracowano na podstawie Uchwały nr 101/2006 , zał. nr 2

​